Hoor jij ook al bij de club?

Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morisson en Kurt Cobain. Het zijn allemaal bekende muzikanten en lid van de club van 27 omdat zij op die leeftijd overleden. De laatste jaren viel mij op dat er steeds meer mensen te maken krijgen met een burn-out op hun 28^e. Ook ik kreeg daar op die leeftijd mee te maken en zag om mij heen steeds meer mensen hetzelfde overkomen. Zo wel in mijn vriendenkring als in mijn werkomgeving zag ik mensen worstelen met grote uitdagingen en veel van hen hadden een tijd nodig om daar uit te komen.

Wat ons allemaal verbond? Een overmaat aan zogenaamde ‘verplichtingen’ die anderen ons opleggen. Daarnaast was er een grote toename in prikkels waar we ons niet voor konden afsluiten. Tot slot was er de wens een  ideaal plaatje te realiseren dat eigenlijk niet zo ideaal bleek toen we dat hadden bereikt.

De burn-out als spiegel

De conclusie die ik na een periode thuis kon trekken was dat ik niemand het dal gunde waar ik doorheen was gegaan maar wel de weg naar boven. Ik had veel geleerd over mijzelf en wat ik belangrijk vind in het leven. Maar ook wie er echt voor me was in moeilijke tijden en wie niet. Een burn-out wordt vaak gezien als ingewikkeld, maar ook nog al eens als een teken van zwakte.  Gek genoeg is het dat juist niet als je er echt wat mee doet. Het geeft je een spiegel en de vraag is of je daarin wil kijken om jezelf te zien.

Een coach helpt je die spiegel om hoog te houden en jezelf vragen te stellen en daarop een antwoord te geven zodat je dat beeld van jezelf leert kennen en accepteren. In mijn geval concludeerde ik dat meer dan 40 uur werken per week mij bijzonder ongezellig en ongezond maakt. Met minder werken ben ik een leukere en gezondere versie van mezelf. Ook wilde ik niet langer werken zonder doel of iets voor iemand te betekenen. Eigenlijk zijn daar de eerste stappen richting het coachen gezet.

Coachen tegen burn-out

De afgelopen jaren heb ik me steeds meer verdiept in het vinden van een werkvorm die bij me past en waarin ik iets kan betekenen voor een ander. Die vond ik in het coachen. Na het volgen van een inspirerende opleiding en het opdoen van meer ervaring werk ik met veel plezier als coach. Niet langer alleen een luisterend oor voor anderen maar een professional. Als coach heb ik een pragmatische aanpak voor mensen die vast lopen in werk.

Het is mijn missie om de club van 28 zo klein mogelijk te houden. Ik richt me niet alleen op begeleiding bij herstel voor de persoon zelf. Ook voor zijn of haar werkgever is er ondersteuning. Zo kijk ik naar de lessen die organisaties uit een burn-out kunnen trekken; zo voorkom je herhaling en bouw je verder aan een gezonde organisatie. Ook ben ik inzetbaar als inloopcoach en vertrouwenspersoon voor organisaties die verzuim voor willen zijn.

Wil je meer weten over mijn aanpak? Neem contact op voor een kop koffie!

Als kind spelen we, leren we en vragen we. Gewoon omdat het van nature gaat en niet omdat we er een bewust besluit toe nemen. We doen wat we leuk vinden, onderzoeken dingen die we niet kennen en als het moeilijk wordt, roepen we er een juf of ouder bij.
Gek genoeg vergeten we steeds vaker hoe deze dingen werken naar mate we groter worden. We gaan naar school, leren luisteren, doen kennis op en gedragen ons zoals dat van ons wordt verwacht. Maar daardoor gaat die prikkel om te doen zoals een kind langzaam verloren. Eenmaal op de werkvloer aangekomen zijn we keurig in het pak gehesen, gedragen we ons naar de norm van de organisatie en lopen we vooral binnen de lijntjes.

Hoe leren starters die norm? Hoe zorg je ervoor dat die norm niet overdreven wordt door mensen die al jaren in de organisatie werkzaam zijn en de inbreng van jonge mensen spannend vinden?

Goed inwerken als preventie tegen burn-out

Veel organisaties zetten een nieuwe medewerker neer achter een bureau met een takenlijst om in te werken, een agenda vol afspraken met allerlei collega’s die ze moeten leren kennen en een teamgenoot die dan hier en daar wat praktische dingetjes moet uitleggen als; waar haal je koffie, hoe werkt de printer en waar en hoe laat is de lunch?

Gek genoeg nemen we wel de tijd om kennis te maken met iemand  in een sollicitatie maar niet altijd de tijd om hem deel van een team te maken. En daar gaat het juist mis; teams maar vooral ook de mensen die daarin zitten of komen voelen zich dan niet gehoord of erkend. Maar ja, daar iets van zeggen in je eerste week is misschien niet zo handig want wat als de rest je dan niet meer oké vindt? Of wat als je manager denkt dat je het niet aan kan? Zie hier het begin van een moeilijke relatie. En meteen het eerste wat we van kinderen kunnen leren;

Als ik iets niet weet dan vraag ik het

Het klinkt zo makkelijk maar uit angst om niet goed gevonden te worden, doen we dit niet en gaan maar door met iets dat slimmer, makkelijker of sneller kan. Bovendien werkt het vragen het bouwen van vertrouwen in de hand; je krijgt de kans om een gesprek met iemand aan te knopen en ze beter te leren kennen. En wie vindt het niet fijn om iemand te helpen? Vaak is het maar een klein dingetje als je al ervaren bent, maar ziet het eruit als iets groots als je net begint. Kleine moeite om te vragen en te helpen dus.

Zo kom ik ook meteen op het volgende punt:

Als ik iets niet wil dan zeg ik dat

Het komt ook voor dat je even geen tijd hebt, niet kan of wil helpen maar het ‘omdat het moet en anders zo onaardig staat’ toch doet. Met frisse tegenzin, onder luid gesnuif en gezucht een nieuwe collega helpen met iets leren kennen en dan niet de moeite nemen om het goed te doen want ‘zelf leren is het beste’. Dodelijk voor de sfeer en het zelfvertrouwen van je nieuwe collega. Wat let je om te zeggen: ‘sorry het komt met niet zo goed uit, maar wellicht kan die of die je even helpen, die weet er ook veel van’. Zo help je meteen met het leren kennen van meer collega’s, in kaart brengen waar kennis zit en kap je niet meteen het contact tussen jou en je nieuwe collega af.

Als dan niemand kan helpen en je komt er met elkaar niet uit, wat dan? Laat je de collega het zelf maar uitzoeken of leg je het samen even voor aan je manager: ‘Goh Henk, de nieuwe collega doet een beroep op mij voor het inwerken op dit punt maar het komt zowel bij mij als bij onze andere collega even niet uit, kunnen we daar samen een andere oplossing voor verzinnen?’ Zie hier het derde punt dat we kunnen leren van kinderen;

Als ik een probleem niet opgelost krijg, vraag ik een ervaren persoon om hulp of advies

Communicatie maakt teams effectiever

Ook hier ligt namelijk weer ruimte om het gesprek aan te gaan. Nu zul je misschien denken; wat een hoop gepraat allemaal, ik moet aan het werk! Maar daarin zit het nu juist: als dit soort dingen besproken worden is het voor een team makkelijker om meer werk te verzetten. Verdeel de last en maak van je hart geen moordkuil. Maar, overdrijf het niet en ga niet zitten overleggen en vergaderen om het vergaderen.

Eigenlijk gek om al dit soort tips prijs te geven… wie wil er dan nog hulp van een coach, laat staan twee? Bedrijven die willen dat mensen goed in hun organisatie de weg leren vinden, bedrijven die begrijpen dat dit bijdraagt aan het voorkomen van verzuim en bedrijven die wel eens een andere aanpak willen dan alleen maar coaches die zeggen dat ze begrip voor de situatie hebben en het allemaal zo erg nog niet is.  Wat wij doen? Mensen uitdagen met een lach en hen in beweging brengen om zo effectiever te worden. Meer weten?

Neem contact op en ik kom graag samen met mijn collega coach naar je toe voor een kop koffie en een goed gesprek.